Met zijn 102 cm. lengte en opvallende verenkleed is de ooievaar een van onze fraaiste vogels. Bijna was deze statige vogel uit ons landschap verdwenen want het ging slecht met onze ooievaars. In 1940 waren er nog bijna driehonderd paar maar in 1975 nog slechts enkele paren. Natuurorganisaties luidden de noodklok om deze statige broedvogel voor ons land te behouden. Er werden ooievaarsdorpen gesticht waar met gevangen en gekortwiekte ooievaarsparen werden gevormd die later tot broeden zouden komen. Met succes is het aantal broedparen verhoogd en het overtreft nu het aantal van 1940. De mens moet soms de natuur een handje helpen. Over de oorzaak van deze achteruitgang zijn de meningen verdeeld. De een zegt te weinig voedselaanbod de ander zegt te weinig drassige weilanden. Hoe het ook zij de ooievaar is voor ons polderland gered.